افسر کرمانی
غزل ها
شمارهٔ ۱۰: بر فرق کوه اگر بزنم برق آه را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بر فرق کوه اگر بزنم برق آه را سوزد چنانکه آتش سوزنده کاه را بر اشک و آه من به غلط طعنه ها مزن بنگر چها اثر بود این اشک و آه را این اشک دجله ای است که ویران کند جهان و این آه شعله است که سوزد گیاه را با سنگدل بتی سر و کارم فتاده است کو از ثواب فرق نیارد گناه را جای زنخ بداده به پیرامن عذار ز افسونگری به ماه رسانیده جاه را ای کاش همچو دامنش افتادمی به پای تا بوسه اش همی زدمی خاک راه را افسر بنال خوش که کسی منع عاشقان نتوان نمود، ناله بیگاه و گاه را افسر کرمانی