نورعلی شاه
بخش اول
شمارهٔ ۱۷۳: دل که عمریست در افتاده بچاه ذقنش
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل که عمریست در افتاده بچاه ذقنش نیست در دست جز آن طره مشکین رسنش لاله دل همچو گل از شوق شکفتن گیرد غنچه سان باز شود چون ز تبسم دهنش گلستان رخ آن شوخ که رشک ارمست سنبلستان شود از طره عنبر شکنش مرغ جان را که سر کوی تو گلزار بود کی بود بی گل روی تو هوای چمنش کشته تیغ غمت را که حیات ابدیست نیست در بر بجز از جامه خونین کفنش هرکه چون نور علی واله قد و رخ تست کی بخاطر رسد از جلوه سرو و سمنش نورعلی شاه