فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۸۲: در مزاج درد خود ذوق مداوا سوختیم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
در مزاج درد خود ذوق مداوا سوختیم نسخه اعجاز در دست مسیحا سوختیم باد دامان تب امشب آتش ما تیز کرد کز تف مژگان متاع هفت دریا سوختیم مشرب پروانه ما را از گرانجانی رهاند هر کجا دیدیم شمعی بی محابا سوختیم هر کف خاکستر ما چشمه نظاره ایست عشق در کارست اگر ما در تماشا سوختیم شعله ما را پر پروانه ای پرسش نکرد گرچه عمری بر مزار گبر و ترسا سوختیم شمع سان در شعله پیچیدیم جان کایمن شویم لیک در گام نخست از غیرت پا سوختیم عصمت عزلت فصیحی نام خود گم کردنست سالها از شرم خامیهای عنقا سوختیم فصیحی هروی