فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۵: تا وداع شعله خود همچو اخگر کردهایم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا وداع شعله خود همچو اخگر کرده ایم حله خاکشتر اندوه در بر کرده ایم گوهر نظاره ای در دیده گم کردیم از آن مردم چشم اندرین دریا شناور کرده ایم چشمه سار دیده ما خوشگوار آبی نداشت چند روزی شد کش از خون رشک کوثر کرده ایم زخم ما را از جگر غم زیور ناسور بست ورنه تحقیق سر و سامان خنجر کرده ایم زود گوش دوستان از ناله ما ناله کرد ما هنوز از نخل غم یک میوه نوبر کرده ایم از تو چون نومید بنشینیم کاندر کوی تو مشت خاکی را به صد امید بر سر کرده ایم در شب هجران فصیحی می زند لاف حیات ساده لوحی بین کزو این قصه باور کرده ایم فصیحی هروی