فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۷۱: کو هجوم گریه کز یک قطره صد جیحون کنم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کو هجوم گریه کز یک قطره صد جیحون کنم چشم مفلس را ز فیض رشحه ای قارون کنم در دل از جوش ملالم جای داغی هم نماند هم مگر آرایش این خانه از بیرون کنم جان اگر از ناتوانی برنیاید باک نیست ناله ام از ضعف اگر بر لب نیاید چون کنم طرز این فکر نفس بافان پسند طبع نیست پاره ای از خون دل بر دارم و موزون کنم بر لبم حرفی اگر آید ز خون دل تهی بازش آرم تا از آن سرچشمه اش پرخون کنم چون صبا بر خار و گل پیچم به گلزار سخن هر چه خون آلوده نبود ز آن چمن بیرون کنم گر گزد دلهای محزون را فصیحی ناله ام از لب افسردگانش در نفس افسون کنم فصیحی هروی