فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۶۵: جنون از داغ رسوایی چو آراید گلستانم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جنون از داغ رسوایی چو آراید گلستانم نگنجد چاک از شادی در آغوش گریبانم شراب دورباشی جوش می زد دوش کز مستی نگه چون اشک می غلطید از مژگان به دامانم چه شوقست این که بهر التماس پاس بی خوابی نگه صد بار بوسد تا سحرگه پای مژگانم گر از من دل گرانی تا توانی ناله ام مشنو که من درد دلم در ناله های خویش پنهانم متاع کاسدم شیدایی ناز خریداران اگر در کعبه ام کفرم اگر در دیر ایمانم ز غیرت دیده بربستم ولی از شوق دیدارش گل نظاره می روید ز شاخ خشک مژگانم من آن اشکم که عمری بر سر مژگان بودم کنون دیریست تا بیهوده سرگردان دامانم بخواب ای دست غم در آستین کامشب زبی تابی به استقبال چاکی رفته هر تار گریبانم نه پای شانه ای بوسیدم و نی دامن بادی فصیحی زلف معشوقم که بی موجب پریشانم فصیحی هروی