فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۴۵: چون ابر شب ز آتش تب میگریستم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چون ابر شب ز آتش تب می گریستم از ترکتاز برق طرب می گریستم جان داد و بوسه بر لب تیغ غمی نزد بر تیره روزگاری لب می گریستم گستاخ جان نثار تو می گشت دوش و من در گوشه ای ز شرم ادب می گریستم حسنش فزون ز حوصله بینش است و من بر عجز دیده شب همه شب می گریستم او در کنار دیده فصیحی و تا سحر من همچنان ز جوش طلب می گریستم فصیحی هروی