فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۱۰۰: نوبهار آمد که مرغان بال و پر گلگون کنند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نوبهار آمد که مرغان بال و پر گلگون کنند وز نوای ناله هر دم گوش گل پرخون کنند گر سزاوار بهشتم باری ای رضوان مرا در بهشتی بر که آنجا درد دل افزون کنند دیده گر داری بیا سوی گلستان وفا زآنکه گر بی دیده آیی چون صبا بیرون کنند راز پنهان داشتن آیین شرع دوستی ست خودفروشان کاش ترک ملت مجنون کنند شعله حیرانان فراوان شد خدایا لطف کن آنقدر فرصت که گاهی دیده را پرخون کنند همت مستان جام حسن بین کز جلوه ای دیده های مفلسان طور را قارون کنند زین نفس خامان فصیحی لذت افغان مجوی گیرم از خون جگر جان در تن مضمون کنند فصیحی هروی