فصیحی هروی
غزلیات
شمارهٔ ۷۶: سالها دیده ما را مژه دربانی کرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سالها دیده ما را مژه دربانی کرد آخرش برد و سراپرده حیرانی کرد سینه بی جگر از زخم تو پهلو دزدید حیرتش آمد و ناسور پشیمانی کرد گنج دردی به تماشای دلم آمد و دوش این مصیبت کده را واله حیرانی کرد حکم عشقست که دود جگرش پخته کند آن خس خام که با شعله گران جانی کرد شوری چشم هوس بود که مشاطه حسن رفت و از زلف تو تعویذ پریشانی کرد شعله ای بودم و سیر جگرم بود هوس عشقم آورد و در آتشکده زندانی کرد شکر طغیغان جنون گوی فصیحی که سحر خس ما را نفس شعله فسون خوانی کرد فصیحی هروی