میلی مهشدی هروی
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۸: نادیده مرا چون کند آن نور دو دیده - گویم پی تسکین دل خود، که ندیده
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
نادیده مرا چون کند آن نور دو دیده گویم پی تسکین دل خود، که ندیده دست همه بربسته و دستی نگشاده پای همه پی کرده و تیغی نکشیده ترسم که نی ناوک او از تپش دل در هم شکند همچو پر مرغ تپیده معذور بدارم، که ز بی تابی شوق است سوی تو اگر آمده ام ناطلبیده هرگز سخنم را نشنیدیّ وبه رغمم نشنیده نکردی که بگویم نشنیده میلی رود آن عمر گرانمایه شتابان خود را به سر ره برسان تا نرسیده میلی مهشدی هروی