میلی مهشدی هروی
غزل ها
شمارهٔ ۲۶۷: دل و دیده را نباشد، چه نهان چه آشکاره - نه تحمل صبوری، نه تهوّر نظاره
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دل و دیده را نباشد، چه نهان چه آشکاره نه تحمل صبوری، نه تهوّر نظاره ز تو بس که ناامیدم، به گمان خود نیفتم اگرم به جانب خود طلبی به صد اشاره بروید چاره جویان، پی کار خود، که دیگر به رمیده آهوی جان، نرسد کمند چاره ز کجاست بخت آنم، که به مجمع رقیبان چو مرا ز دور بیند، کند از میان کناره نبود شرار آهم دم واپسین، که با جان به مشایعت برآید، جگر هزار پاره تب جانگداز میلی، ز عرق نیافت تسکین چه خلل پذیرد آتش، ز ترددّ شراره میلی مهشدی هروی