کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۹: روی چو آفتاب و مه داری
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
روی چو آفتاب و مه داری زلف و خال چو شب سیه داری می بری صد هزار دل هر دم چه شود گر یکی نگهداری چون تو سلطان کشور حسنی همه آفاق را سپه داری در زنخدان خویش ای دلبر یوسف روح را بچه داری وحده لا شریک له گفتی جمله ذرات را کوه داری پیش عشقت که کبریای دل است کوهی خسته را چو که داری کوهی