کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۲۵: باده را نشأیست روحانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
باده را نشأیست روحانی جرعه ای نوش کن که تادانی باده و شمع و شاهد و مجلس هست اسرار سر ربانی نوش کن جرعه ای بیخود شو تا نه خیزد به پیش حیرانی ساقی مست حضرت عزت میدهد باده های سبحانی شمع و نقل و شراب و شاهد داد هست این جمله را اگر دانی شمع خود را بسوخت در مجلس خواند پروانه را به مهمانی گفت کوهی که عینها مائیم دیدم او را بشکل انسانی کوهی