کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۱۴: آفتاب لایزال است او و عالم همچو ماه
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
آفتاب لایزال است او و عالم همچو ماه هست او شاه حقیقت کوهیا شام گواه هر دو عالم سایه زلفین عنبر سای او روی آن خورشید باشد آفتاب ملک و جاه آه از این خورشید کز جان می کند روشن طلوع باشد او را در دل هر ذره از هر جوی راه هر که از ریب المنون آمد بجان از خاص و عام در خلا و در ملا جز لطف او نبود پناه جز رخ زلفش چو کوهی نقش او درجای نیست هر که او را هست حرفی از سفید و از سیاه کوهی