کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۷: مرکز عرش است دل خال سیه همتای او
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مرکز عرش است دل خال سیه همتای او رشته زلف است جان عمر سمن فرسای او عالمی را کشت و دردم زنده کرد آن جانفزا یحیی الموتی است می بینم در لبهای او می نگنجد در زمین وعرش و کرسی آه آه جز دل پرخون نمی بینم یاران جای او هست موجودات ظل او واو چون آفتاب در دل هر ذرهٔ روی قمرفرسای او بر لب دل گوش نه تا بشنوی بی واسطه علم توحید خداوند از لب گویای او کوهی دیوانه دل تا دید آن چشم سیاه همچو آهو می دود پیوسته در صحرای او کوهی