کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۹۶: دلا از خویش شو پنهان و میرو
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلا از خویش شو پنهان و میرو درون دیده چون انسان و میرو برآور سر ز خاک جمله ذرات چو خورشید فلک تابان و میرو چو آن یار سبک روح مجرد در آورد چشم این خلقان و میرو چوعشق ذات پاک حی بیچون چو ما عاشق شو و حیران و میرو نداند غیر او او را دیگر کس خدا را با خدا میدان و میرو در آور باغ همچون ابروانش روان شو در گل و ریحان و میرو سحرگاهان حدیث درد خود را چوبلبل پیش او میخوان و میرو برا کوهی چو خورشید از پس کوه حدیث من رانی خوان و میرو کوهی