کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۶۵: هر که شد کشته شهوت نشود زنده عشق
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هر که شد کشته شهوت نشود زنده عشق نرسد هیچ بوی دولت پاینده عشق عاشق آن است که او شهوت خود را بکشد تا چه خورشید شود زنده و تابنده عشق چشم حق بین بجز از وجه خدا هیچ ندید هر کرا داد خدا دیده بیننده عشق دیده بر دور ز شهوت بگشا چشم خیال بر حذر باش تو از غیرت پاینده عشق شهوت و خواب و خورش قسم بهایم آمد روح یکجانب از اینهاست چو شو بنده عشق جمع چون خال بکن لب خوبان نشود دل که چون زلف بتان نیست پراکنده عشق کوهی از شمع رخ یار چو پروانه بسوز تا نگویند تو را عاشق ترسنده عشق کوهی