کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۸: عنقای دلم بنوک منقار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
عنقای دلم بنوک منقار بال و پر خویش کرده طیار از قاف وجود کرد پرواز آمد ز هوا بسوی منقار شمس و قمر است هر دو بالش در هر پر او هزار انوار باشد ز دو بال او شب قدر ماننده ی زلف و روی دلدار هر ذره ز روی اوست خورشید خورشید ز ذره شد پدیدار چون دید که غیر او کسی نیست ایمان آورد و کرد اقرار کوهی چو عروس طبع خود را انکار نموده ای ز ابکار کوهی