کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۲۲: مه و خورشید روی ذره پرور
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
مه و خورشید روی ذره پرور زانوار رخت شد سنگ گوهر بقد و روی تو دیدیم در باغ گل سرخ و سفید و سبز و عصفر نسیمی از سر زلفت صبا برد جهان شد سر بسر پر مشک و عنبر تو را دیدم بهر روئی گه دیدم توئی ما را بجای دیده در سر دو عالم پیش عیداوست قربان بگشت او جمله را الله اکبر تقاضای وجود این است آری که نبود غیر او موجود دیگر دل کوهی بجوش آمد چو دریا ز حیرت خشک لب با دیده تر کوهی