کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۱۱۴: حبذا مستی که در میخانه ساغر میکشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
حبذا مستی که در میخانه ساغر میکشد نقد جان از نفی و از اثبات بر سر میکشد نیست مثل او بخم و ساغر و جام و شراب باده جان بخش چون از لعل دلبر میکشد فیض اقدس باشد این گر ذات فایض میشود همچو مه کو نور از خورشید انور میکشد نقش اغیار و خیال یار از دل بر تراش کین تجلی را دل پاک قلندر میکشد مینماید روی چون خورشید از هر سو جمال شاهد جان گر ز تن بر روی چادر میکشد کوهیا گردن جانست زانرو زلف خویش دل کجائی برد از وی او اگر سر میکشد کوهی