کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۹: دلم آئینه آن دلستان است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دلم آئینه آن دلستان است که او را آینه دایم عیان است خود است آئینه خود در حقیقت دل و جان و تنم هر سه نهان است نفخت فیه من روحی بیان کرد مثل بشنو همان لب در دهان است حدیث کنت کنزا را فرو خوان بدان سو شو عیان گنج روان است چو گفت احببت گشتی آشکارا چرا گفتی که آن دلبر نهان است دو عالم از جمال اوست روشن ببین روشن که خورشید جهان است چو کبک مست کوهی بر سر سنگ بصدا فغان انا الحق برزبان است کوهی