کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۲۷: ظل ممدود سر زلف تو چون بر سر ماست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ظل ممدود سر زلف تو چون بر سر ماست ز آفتاب رخت ای جان همه نور است و صفاست غیر خورشید جمال تو نه بیند دگری از مه روی تو چون دیده جان ها بیناست تا بگویم صفت عشق تو را موی به موی بر سر موی من از تن به زبانی گویاست اختلافات بسی هست بصورت ای دل هستی اوست به تحقیق که در من پیداست همچو پرگار تو سرگشته چرا میگردی نقطه از سرعت خود گر چه که دائر بنماست به از آن نیست که بر هر چه نظر بگشائی به یقین بازشناسی که همان ماه لقاست سرخ و اسفید و کبود و سیه و زرد یکی است گر چه در دیده ما چهره خوبان زیباست کوهیا میل به اعلی و به اسفل چه کنی چون همه اوست نه پستی بود و نه بالاست کوهی