کوهی
غزل ها
شمارهٔ ۶: جهت مر جسم را باشد نه جان را
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
جهت مر جسم را باشد نه جان را مکن محبوس دریای روان را مرکب کی بود ذات بسیطه نظر بگشا ببین عین عیان را به جز هستی واجب ممتنع دان چو ممکن گفته ای هردو جهان را به حسن خود شود عاشق به هر روی به چشم او شناس آن دل ستان را به غیر از آب صافی هیچ نشناس گل سرخ و سفید و ارغوان را در این بستان چو سر از یاد هو رفت انا الحق دان نفیر بلبلان را چو کوهی شد فنا از خود به کلی نشان گم کرد و دید آن دل ستان را کوهی