صوفی محمد هروی
دیوان اطعمه | خوراکی ها
بخش ۵۱: بیار باده گلرنگ ساقیا حالی - که تا دل خود را کنم ز غم خالی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بیار باده گلرنگ ساقیا حالی که تا دل خود را کنم ز غم خالی در جواب او اگر به دست تو افتد طغار چنگالی محقرست ز بهر چه دست بر مالی دو گرده باید و یک کله ای به نیمشبان که تا دل پر خود را به او کنم خالی نهار ماست چو یک گوسفند پارینه چهار باید از این بره های امسالی به پیش گرسنه مسکین که سوخت ز آتش جوع خوش است صحنک بغرا اگر بود حالی مشام جان تو گردد ز بوی نان تازه چو رویمال خود او را اگر به رو مالی علی الصباح که مخمور دیده بگشاید خوش است خربزه های لطیف ابدالی کشیده مطبخیم صحنک مزعفر و گفت بنوش صوفی بیچاره، چند می نالی صوفی محمد هروی