صوفی محمد هروی
غزل ها
شمارهٔ ۳۲: گل نورسته من عزم چمن دارد باز
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گل نورسته من عزم چمن دارد باز می کند روح و روان در عقب او پرواز نه منم مایل آن حلقه گیسو تنها همه کس را به جهان هست هوس عمر دراز هر شبی سوز دل خویش بگویم با شمع پیش او نیست چو روشن صفت سوز و گداز نکند مرغ دلم جز سرکویش منزل همچو شاهین که به سر پنجه شه آید باز می کند میل به آن طاق دو ابرو عابد روی آرند به محراب بلی اهل نماز تا تو از بند خود آزاد نگردی چون نی نشوی محرم اسرار و نگردی دمساز خواست صوفی که کند راز دل خود نهان اشک خونی است دمادم شده او را غماز صوفی محمد هروی