صوفی محمد هروی
غزل ها
شمارهٔ ۱۴: گر سایه آن ماه به سوی چمن افتد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
گر سایه آن ماه به سوی چمن افتد از رشک قدش لرزه به سرو سمن افتد صد چشمه آب خضر از خاک برآید هر جا که لعابی به زمین زآن دهن افتد رفت از سر کوی تو دل از دست رقیبان صد آه از آن خسته که دور از وطن افتد هر جا که برآرم ز تمنای تو آهی فریاد ازین واقعه بر مرد و زن افتد بنگر که چو مصباح دلیلی شده روشن از عکس تن دوست که در پیرهن افتد بر غنچه زند بوسه ز شوق دهن او روزی که صبا سوی چمن همچو من افتد زان خسرو خوبان دل صوفی شده مجروح آری غم شیرین همه بر کوهکن افتد صوفی محمد هروی