قوامی رازی
دیوان اشعار | قوامی
شمارهٔ ۵۴ - در غزل است
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
ای صلح بتان غلام چنگت گل بنده روی لاله رنگت آن تازه گلی که نیست خارت وان آینه ای که نیست زنگت گوژم چو کمان به عشقت اندر دل کرده نشانه خدنگت از دیده چو آهوئی و بینم با کبر پلنگ روز جنگت آهو چمشا بگوی تا خود در تخمه که بود پلنگت گر نام و نشان بنده جوئی شاید که نباشد ایچ ننگت در کنج تنگ تنگدستی است دل تنگتر از دو چشم تنگت دی پای ز ما تو برگرفتی کاندر سر ما نبود رنگت نزد دگران شتاب داری هرگز نبود برم درنگت آهو چمشی ولی به غمزه شیران نبرند جان ز چنگت بر آخر تازیان تازان گشت است قوامی خر لنگت قوامی رازی