میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۶۷: دوست دارم که مرا در بر خود بنشانی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
دوست دارم که مرا در بر خود بنشانی شیشه را آن طرف دیگر خود بنشانی هرکه نزدیک تر از من بتو زو رشک برم شیشه را باید آنسوتر خود بنشانی زینطرف جام دهی زانطرفم بوس و لبم در میان لب جان پرور خود بنشانی چهره گلگون کنی از جام و ز رشک آتش را زار و افسرده به خاکستر خود بنشانی چون نسیم سحرم ده شبکی اذن دخول چند چون حلقه مرا بر در خود بنشانی تا به کی اسب به میدان وصالت تازد مدعی را چه شود بر خر خود بنشانی ماه گردون سزدت تاج کله را چه محل که ز اکرام به فرق سر خود بنشانی کعبتین چشمی و من مهره چو نراد مرا می زنی مهره که در ششدر خود بنشانی مادرت حور بود غیرتم آید که به خلد صالحان را ببر مادر خود بنشانی دامن پاک وی آلوده شود قاآنی ترسم او را تو به چشم تر خود بنشانی میرزا قاآنی