میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۵: تا به شکار رفتهای گشته دلم شکار غم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
تا به شکار رفته ای گشته دلم شکار غم هست مرا ازین سپس طیش فزون و عیش کم گر نه ز محنت زمان شاه شود مرا ضمان نیست ز بختم این گمان کاو برهاندم ز غم تا پی صید آهوان خنگ ملک بود روان جان و دلم بود نوان از چه ز آه دم به دم شه به غزال بسته دل من ز هزال خسته دل او ز خیال رسته دل، من ز ملال بسته دم ای بت شنگ شوخ لب خیز و بسیج کن طلب تا بجهیم ازین کرب، تا برهیم ازین الم چند قرین ناله ای داغ به دل چو لاله ای خیزو بده پیاله ای تا برهیم ازین نقم چین بگشا ز گیسوان، تازه کن از طرب روان چند زنی بر ابروان این همه پیچ و تاب و خم مژده بده که صبحگه شاه جهان رسد ز ره از قمرش بسر کله وز ملکش به بر خدم میرزا قاآنی