میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۴۰: هرکس به هوای جان گرفتار
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
هرکس به هوای جان گرفتار ما بی تو ز جان خویش بیزار جا بی تو کنم به خلد هیهات دل بی تو نهم به عیش زنهار جان بی تو به پیکرم بود تنگ سر بی تو به گردنم بود بار دلهای گشاده از غمت تنگ جان های عزیز در رهت خوار ابروی تو بر سرم کشد تیغ مژگان تو بر دلم زند خار ای تازه جوان که چون جوانی رفتی و نیامدی دگربار در سایهٔ زلف خط و خالت مانند به شبروان عیار در هند شنیده ام که طوطی شکر شکنست و سرخ منقار زانسان که خطت به سایهٔ زلف پیرامن آن لب شکربار زلفست فراز قدت آری بر سرو بن آشیان کند مار کویت به نگارخانه ماند از حیرت طالبان دیدار میرزا قاآنی