میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۶: چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چونست که اسماعیل هرگه به خروش آید هشیار رود از هوش بی هوش به هوش آید سر تا به قدم مردم از وجد به رقص آیند آواز دلاویزش هرگه که به گوش آید از نغمه لب نوشش صد نیش زند بر دل من بندهٔ این نیشم کز آن لب نوش آید از پای نشیند غم چون او به طرب خیزد خاموش شود بلبل چون او به خروش آید زلفش چو شب دنیا کوتاه و بلند افتد گه تا به کمر ریزد گه تا سر دوش آید ماه از نگرد رویش از شرم به زیر افتد خام ار شنود صوتش از شوق به جوش آید گویی که امیر امروز باشد نبی مرسل کز لحن ویش درگوش آواز سروش آید آن شاهدگویا را کس وصف نمی داند قاآنی ازین گفتار آن به که خموش آید میرزا قاآنی