میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۳۰: شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
شب دوشین که مرا لب به لب نوشین بود شب که از عمر شمردیم شب دوشین بود گاه لب بر لب جانانه و گه بر لب جام تا دم صبح مرا کار به شب دوش این بود نوعروسیست جهیزش همه شادی و نشاط دختر زر نتوان گفت گران کابین بود شوق آن ماه روان از مژه ام پروین داشت کار چشمم همه شب با مه و با پروین بود کس نداند که چه دیدم من از آن گردش چشم مگر آن صعوه که در صیدگه شاهین بود گاه در دامن و آغوش من آن خرمن گل گاه در گردنم آن سلسلهٔ مشکین بود ریخت خونم به جفا یار و خوشم قاآنی که مرا کامی اگر بود به عالم این بود میرزا قاآنی