میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۲۵: رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
رفتند دوستان و کم از بیش و کم نماند روزم سیاه گشت و برم سایه هم نماند چون صبح از آن سبب نفس سرد می کشم کان صبح چهره چون نفس صبحدم نماند با من ستم نمی کند ار یار من رواست چندان ستم نمودکه دیگر ستم نماند گویی دلت چرا نشد از هجر من غمین آن قدر تنگ شدکه درو جای غم نماند چون ابر در فراق تو از بس گریستم در چشم من چو چشمهٔ خورشید نم نماند می ده که وقت آمدن و رفتن از جهان کس محتشم نیامد وکس محتشم نماند ای خواجه عمر جام سفالین دراز باد کاو بهر باده هست اگر جام جم نماند قاآنیا دل تو حرم خانهٔ خداست منت خدای راکه بتی در حرم نماند میرزا قاآنی