میرزا قاآنی
غزل ها
غزل شمارهٔ ۱۴: اگر از خوردن می لعل لبت رنگینست
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
اگر از خوردن می لعل لبت رنگینست بی سبب چیست که می تلخ و لبت شیرینست حور در سایهٔ طوبی اگرش جاست چرا طوبی قد تو در سایهٔ حورالعینست چهرهٔ من نه سپهرست چرا همچو سپهر هرشب از اشک روان جلوه گه پروینست دیده تا دید ترا گفت زهی سرو بلند راستی کور به آن دیده که کوته بینست به سرت گر سر من بی تو به بالین سوده سر و پا سوخته را کی هوس بالینست این مرا بس که ز وصل صنمی لاله عذار شب و روز و مه و سالم همه فروردینست هرکجا قامت او تا گذری شمشادست هرکجا طلعت او تا نگری نسرینست هجر شمشادش تیمار دل بیمارست وصل نسرینش تسکین دل مسکینست حاصل عمر گرانمایه همین بس که مرا مدح دارای جهان از دل و جان آیینست خسرو رادابوالسیف که نوک قلمش به صفت چون نفس باد صبا مشکینست شاه آزاده محمد شه کاندر صف جنگ مژه در چشم عدو از سخطش زوبینست میرزا قاآنی