قصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - و‌له ایضاً فی مدحه

میرزا قاآنیقصیده هاقصیدهٔ شمارهٔ ۲۹ - و‌له ایضاً فی مدحه

متن دانلود

می توانید متن را اصلاح نمایید:

چه  جوهرست  که هست اعتبار آتش و آب
چه  گوهرست  که زیبد نگار آتش و آب
چه لعبتست  که چون  کودکانش مادر دهر
نموده تربیت اندر کنار آتش و آب
دوام دولت و دین و ثبات چرخ و زمین
قرار خاک و هوا و مدار آتش و آب
مگر توگویی معمار چرخ کرده بنا
شگفت باره یی اندر دیار آتش و آب
چه ساحریست که فوجی ضعیف مورچگان
نمی روند برون از حصار آتش و آب
سمندرست همانا درست یا خرچنگ
که گشته اند ز هرگوشه یار آتش و آب
به نیکخواه بود آب و بر عدو آتش
بلی به دهر بود پرده دار آتش و آب
گهیش مهد تقاضا بودگهی دامن
که شیرخواری هست از تبار آتش و آب
سبب تماثل با وی بود وگرنه چرا
به خاک و باد بود افتخار آتش و آب
شکار وی نبود غیر صید جان آری
نکو نباشد جز جان شکار آتش  و آب
به راستی که نزیبد نشیمنش به جهان
به غیر دست خداوندگار آتش و آب
ابوالشجاع بهادر حسن شه آنکه بود
حسام سر فکنش پیشکار آتش و آب
به قهر و لطف چنان آب آب و آتش برد
که باد و خاک بود مستجار آتش و آب
ز سیر خنگش  کز تندباد برده  گرو
شد از زمین به فلک زینهار آتش و آب
تبارک الله از آن باد سیرخاک سکون
که در زمانه بود یادگار آتش و آب
زکین و مهر تو هر لحظه در خروش آیند
دلم بسوزد بر روزگار آتش و آب
یکی به قهرتو ماند یکی به رحمت تو
بلی عبث نبود اقتدار آتش  و آب
به خشم و لطف تو اندک تشابهی دارد
وگرنه از چه بود اشتهار آتش و آب
اگر به رشتهٔ لطفت نبود پیوسته
گسسته بود ز هم پود و تار آتش و آب
چنان ز آتش و آبم به موزه سنگ فتاد
که  کیک افکنم اندر ازار آتش و آب
الا به دور جهان تا که تیر و تیغ ترا
همی قضا شمرد در شمار آتش و آب
ز تیر و تیغ تو کز آب و آتش افزونست
همیشه باد عدو خاکسار آتش و آب

میرزا قاآنی