فروغی بسطامی
غزل ها
غزل شماره ۲۰۵: کو جوانی که ز سودای غمت پیر نشد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
کو جوانی که ز سودای غمت پیر نشد کو وجودی که ز جان در طلبت سیر نشد مالکی نیست که در عهد تو مملوک نگشت کشوری نیست که در دست تو تسخیر نشد خاطری شاد از آن کوی شکرخند نشد گرهی باز از آن جعد گره گیر نشد حلق ما لایق آن حلقهٔ فتراک نگشت خون ما قابل آن قبضهٔ شمشیر نشد بخت برگشتهٔ من بین که ز مژگان کجش هدف سینه ام آماجگه تیر نشد تا کنون صورتی از پرده نیامد بیرون که ز معنی رخش صورت تصویر نشد تا ز مجموعهٔ زلف تو پریشان نشدم مو به مو خواب پریشانم تعبیر نشد هیچ دیوانه ز سر حلقهٔ عشاق نخاست کز خم سلسله ات بستهٔ زنجیر نشد من از آن روز که بیچارهٔ عشق تو شدم چارهٔ کار من از نالهٔ شب گیر نشد اثر از نالهٔ شب گیر مجو در ره عشق که ز صدناله یکی صاحب تاثیر نشد سالک آن نیست که صد گونه ملامت نکشد عارف آن نیست که صد مرتبه تکفیر نشد در همه عالم ایجاد فروغی کس نیست که دلش رنجه ز سر پنجهٔ تقدیر نشد فروغی بسطامی