وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۳۷۷: سبوی بادهای گویا به هر پیمانهای خوردی
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
سبوی باده ای گویا به هر پیمانه ای خوردی ندارد یک خم این مستی مگر خمخانه ای خوردی نه دأب آشنایانست با هم رطل پیمودن تو این می گوییا در صحبت بیگانه ای خوردی نهادی سر به بد مستی و با دستار آشفته به بازار آمدی خوش بادهٔ رندانه ای خوردی به حکمت باده خور جانان بدان ماند که این باده به بی باکی چو خود خوردی نه با فرزانه ای خوردی شراب خون دل گرمی ندارد ورنه ای وحشی تو می دانی چه می ها دوش از پیمانه ای خوردی وحشی باقفی