وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۳۷۵: خواهد دگر به دامگهی بال بسته ای
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
خواهد دگر به دامگهی بال بسته ای مرغ قفس شکسته ای از دام جسته ای صیاد کیست تا نگذارد ز هستیش غیر از سر بریده و بال شکسته ای صیدی ستاده باز که بندد گلوی جان در گردنش هنوز کمند گسسته ای کو جرگه ای که باز نماند نشان از او جز جان زخم خوردهٔ خونابه بسته ای قیدیست قید عشق که ذوقش کسی که یافت هرگز طلب نکرد دل باز رسته ای عشرت در آن سر است که آید برون از او هر بامداد چهره به خونابه شسته ای وحشی خموش باش که آتش زبان نشد الا دلی چو شعله بر آتش نشسته ای وحشی باقفی