وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۳۷۱: قلب سپه ماست به یک حمله شکسته
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
قلب سپه ماست به یک حمله شکسته با غمزه بگو تا نزند تیغ دو دسته پیکان ز جگر جسته و زخمی شده جان هم وین طرفه که تیرت ز کمانخانه نجسته امید من از طایر وصل تو بریده ست نتوان پر او بست به این تار گسسته از دور من و دست و دعایی اگرم تو بر خوان ثنائی در دریوزه نبسته نگذاشت کسادی که غباری بنشانیم زین جنس محبت که بر او گرد نشسته هرگز نرهد آنکه تواش بند نهادی میرد به قفس مرغ پر و بال شکسته وحشی نتوان خرمن امید نهادن زین تخم تمنا که تو کشتی و نرسته وحشی باقفی