وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۲۷۶: بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم دل جنیبت کش و جان غاشیه دارش سازم خواهم این سینه پر از جوهر جانهای نفیس که به دامان وفا کرده نثارش سازم نفس گرم نگر فیض اثر بین که اگر بگمارم به خزان رشک بهارش سازم کیست بدخواه تو ای همت پاکان با تو که به یک آه سحر بهر تو کارش سازم باغبان چمن حسن توام گو دگران گل نچینند که من با خس و خارش سازم وحشی این دل که عزیزست به هر جا که رود چندش آرم به سر کویی و خوارش سازم وحشی باقفی