وحشی باقفی
غزل ها
غزل ۱۲۶: چه گویمت که چه با جانم اشتیاق نکرد
قلم
چینش
وسط چین
راست چین
چپ چین
قلم
ایران سنس
نستعلیق
وزیر
نازنین
تیتر
گلدان
گل
دست نویس
شکسته
مروارید
نیریزی
ثلث
Tahoma
رنگ
اندازه
ارتفاع
سایه
رنگ
تیرگی
وضوح
افقی
عمودی
زمینه
نسبت
1:1
9:16
رنگ
تصاویر پیش فرض
اندازه
متناسب شود
برش داده شود
وضوح
حذف تصویر زمینه
حاشیه
اندازه
رنگ
گردی گوشه
متن
دانلود
می توانید متن را اصلاح نمایید:
چه گویمت که چه با جانم اشتیاق نکرد چه کارها که به فرمودهٔ فراق نکرد زمانه وصل ترا سد سبب مهیا ساخت ولی چه سود که اقبالم اتفاق نکرد هزار نقش وفاقم نمود ظاهر بخت ولیک باطن خود ساده از نفاق نکرد کلید دار عنایت وسیله ها انگیخت ولیک بخت بدم با تو هم وثاق نکرد چه ذوق از اینهمه تنگ شکر، که بخت گشود چو دفع تلخی هجر تو از مذاق نکرد شد از فراق به یک ذره صبر راضی و نیست کسی که طاقت او را غم تو طاق نکرد مذاق وحشی و این درد و غم که ساقی وقت نصیب ساغر ما بادهٔ رواق نکرد وحشی باقفی