کتابخانه دیجیتال

ابوالحسن فراهانی

ابوالحسن فراهانیدیوان اشعار | فراهانیرباعی ها

451

شمارهٔ ۱: ای خضر بیابان کلام حکما
شمارهٔ ۲: زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا
شمارهٔ ۳: جانا از رشک می سپارم جان را
شمارهٔ ۴: با دیده بی خون که نه بینم آن را
شمارهٔ ۵: چشم تو که با جهان عتاب است او را
شمارهٔ ۶: ای مردم چشمم چه و بال است تو را
شمارهٔ ۷: از عمر من آن چه کاهد ای حور نسب
شمارهٔ ۸: دور از رخت ای سرو قد شکر لب
شمارهٔ ۹: از آتش چهره چون برانداخت نقاب
شمارهٔ ۱۰: این باران ست و برق ظاهر ز سحاب
شمارهٔ ۱۱: چشم زین پیش ای بت خورشید جناب
شمارهٔ ۱۲: ای شاهد جود از تو در زیر نقاب
شمارهٔ ۱۳: شعری که ازو گرفت نه گردون زیب
شمارهٔ ۱۴: ای شعر تو چون حسن سراپا همه زیب
شمارهٔ ۱۵: عیب ست بد اب پاک شوینده عیب
شمارهٔ ۱۶: تا روشن شد دیده ام از رقعه دوست
شمارهٔ ۱۷: فردا که حیات تازه گیرند اموات
شمارهٔ ۱۸: مشک است به گرد نقطه پرگارت
شمارهٔ ۱۹: گویند کسان جمله چه هشیار و چه مست
شمارهٔ ۲۰: چون شیشه شکسته شد بهرحال که هست
شمارهٔ ۲۱: هرچند که گویند به من پیوست
شمارهٔ ۲۲: جز علم و عمل که همدم روز جزاست
شمارهٔ ۲۳: حوری که به زعم او چو او نایاب است
شمارهٔ ۲۴: آن غنچه که عالمی ازو در تاب است
شمارهٔ ۲۵: در جلوه چو سرو قدت ای یار کجاست
شمارهٔ ۲۶: با من که ز ناله ام فلک برحذر است
شمارهٔ ۲۷: گفتم سفری کنم اگر تقدیرست
شمارهٔ ۲۸: صد رخنه به دل هر دمم از صد نیش است
شمارهٔ ۲۹: دل سیر شد از تو خوب رویی می خواست
شمارهٔ ۳۰: امشب که رخش خانه فروز من و تست
شمارهٔ ۳۱: دانی که چرا نمی توان دید ای دوست
شمارهٔ ۳۲: گفتی چشمم از چه خضبال است ای دوست
شمارهٔ ۳۳: هرچند که من ناکس و دونم ای دوست
شمارهٔ ۳۴: از دلبر من حدیث گرمی سخنی ست
شمارهٔ ۳۵: ما را در دل جز آن گل رعنا نیست
شمارهٔ ۳۶: حاصل از ریش وصیه جزء پشمت نیست
شمارهٔ ۳۷: ای آن که به جز غم تو دل خواهم نیست
شمارهٔ ۳۸: آن شوخ که عشق سهل کاری پنداشت
شمارهٔ ۳۹: چون عشق دل رمیده از ما بگرفت
شمارهٔ ۴۰: ای میر که دامن دلت غم نگرفت
شمارهٔ ۴۱: افسوس که از کنار من یاری رفت
شمارهٔ ۴۲: دل رویش را رشک نگارستان گفت
شمارهٔ ۴۳: آن میر که خویش را کلامی می گفت
شمارهٔ ۴۴: دانی زچه شد و قف تعرض جانت
شمارهٔ ۴۵: هرچند پسر مرتبه عالی افتاد
شمارهٔ ۴۶: در عالم تنگ عرصه سفله نهاد
شمارهٔ ۴۷: بی روی تو جان محنت اندوز مباد
شمارهٔ ۴۸: تنها نه به خون این دل مفتون خسبد
شمارهٔ ۴۹: از دیده ی من چو دل برون می افتد
شمارهٔ ۵۰: آن شوخ که دل ز مهر و مه میدزدد
شمارهٔ ۵۱: شوخی که کنون دوری من نپسندد
شمارهٔ ۵۲: گر زان که فلک اهل دلی نگذارد
شمارهٔ ۵۳: هرچند دلم غم تو خون میبارد
شمارهٔ ۵۴: بیچاره دلم راه به کاری نبرد
شمارهٔ ۵۵: روزم به غم و شبم به شب میگذرد
شمارهٔ ۵۶: افسوس که بخت بد کم اقبالی کرد
شمارهٔ ۵۷: در سینه ز جوش خون دل دردا مرد
شمارهٔ ۵۸: آن چشم که خون خلق در خواب خورد
شمارهٔ ۵۹: ای آن که غمت بدهر شور اندازد
شمارهٔ ۶۰: چون بر رخت آن زلف پریشان لرزد
شمارهٔ ۶۱: شوخی که مرا درگه و بیگه سوزد
شمارهٔ ۶۲: آن تازه نهال چند سرکش باشد
شمارهٔ ۶۳: چون کار تو دل شکستن من باشد
شمارهٔ ۶۴: تا کی رخم از گلاب گلگون باشد
شمارهٔ ۶۵: آن چشم که فتنه دل و دین باشد
شمارهٔ ۶۶: آن را که به ایزد سر و کاری باشد
شمارهٔ ۶۷: هر روز دلم را اسیر خالی باشد
شمارهٔ ۶۸: عاشق شب وصل یار هم درد کشد
شمارهٔ ۶۹: تا یار سیه بیهوش چو بخت من شد
شمارهٔ ۷۰: شوخی که دلش داغ دل گلشن شد
شمارهٔ ۷۱: هرچند که عمر مایه ناز آمد
شمارهٔ ۷۲: شوخی که جفا به از وفا میداند
شمارهٔ ۷۳: دونی دو که مردهای بنگ و برشند
شمارهٔ ۷۴: مرغ دل من هم به رو هم بال افکند
شمارهٔ ۷۵: تا جان تو عزم رفتن از تن نکند
شمارهٔ ۷۶: عاشق باید که از طلب ننشیند
شمارهٔ ۷۷: جمعی که ثنات رایگان میگویند
شمارهٔ ۷۸: گر تیرگی روز من غم فرسود
شمارهٔ ۷۹: ای آن که تو را میل به گلزار بود
شمارهٔ ۸۰: ای آن که تو را مدار بر زور بود
شمارهٔ ۸۱: آن بی حاصل که وصل بگذاشته بود
شمارهٔ ۸۲: دی بابت هرزه گرد بی حاصل خود
شمارهٔ ۸۳: نقش رخ او ز چشم بینا نرود
شمارهٔ ۸۴: از گریه اگر چه یار همدم نشود
شمارهٔ ۸۵: ای چشمم از انتظار روی تو سفید
شمارهٔ ۸۶: اول طلب بخت بلندی باید
شمارهٔ ۸۷: از دیده زهاد اگر زود آید
شمارهٔ ۸۸: در علم و عمل هرکه مکمل گردید
شمارهٔ ۸۹: عمریست که دل حدیث وصلت گوید
شمارهٔ ۹۰: ای راحت دیده و دل ای نور بصر
شمارهٔ ۹۱: در دام تو هر دم کشم آزار دگر
شمارهٔ ۹۲: اینک مشهد ای دل از غفلت کور
شمارهٔ ۹۳: تا نزد یکی بیار زو دوری دور
شمارهٔ ۹۴: از چشم تو مرد و زن نفورند نفور
شمارهٔ ۹۵: ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز
شمارهٔ ۹۶: یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز
شمارهٔ ۹۷: ای آن که به حسن و حسن صوتی ممتاز
شمارهٔ ۹۸: دور از رخ دلگشایت ای مایه ناز
شمارهٔ ۹۹: بی گریه به سر نمی برم نیم نفس
شمارهٔ ۱۰۰: آن دل که هوس داشت اسیر همه کس
شمارهٔ ۱۰۱: شهانه دلم ساخت مفتون زلفش
شمارهٔ ۱۰۲: آن خواجه که کم باد ز عالم نامش
شمارهٔ ۱۰۳: رفتن نتوان به کوی آن کافر کیش
شمارهٔ ۱۰۴: چندان که دلم پیش تو می سوزد بیش
شمارهٔ ۱۰۵: هند وی سر زلف تو ای کافر کیش
شمارهٔ ۱۰۶: دانم کنم آرزو حیرانی خویش
شمارهٔ ۱۰۷: ای برده هوا سوی سماکت به سمک
شمارهٔ ۱۰۸: چون دور کنم رقیب رازان ناپاک
شمارهٔ ۱۰۹: وصل تو به سیم و زر نکرد حاصل
شمارهٔ ۱۱۰: دل وصل تو خواهد ز من ای مهر گسل
شمارهٔ ۱۱۱: در طره چون شبش دل شعله مثال
شمارهٔ ۱۱۲: هجوم نگذارد از کف ای مایه بخل
شمارهٔ ۱۱۳: اشکم همه صرف شد در اندیشه ی دل
شمارهٔ ۱۱۴: دی توبه به امر دوستی بشکستم
شمارهٔ ۱۱۵: دایم ز تو من کرانه ای میجستم
شمارهٔ ۱۱۶: گفتی که چرا بداخترت میگفتم
شمارهٔ ۱۱۷: از بس که زالفت خسان خون خوردم
شمارهٔ ۱۱۸: هر چند که سعی در رضایت کردم
شمارهٔ ۱۱۹: چون مهر سفر به هفت کشور کردم
شمارهٔ ۱۲۰: ای آن که روی به کوی بیداد گرم
شمارهٔ ۱۲۱: روزی که ز روح بند تن بردارم
شمارهٔ ۱۲۲: چون خواهم دل ز دلستان برگیرم
شمارهٔ ۱۲۳: گر بینم یار وگر نبینم میرم
شمارهٔ ۱۲۴: از دوری آفتاب عالم سوزم
شمارهٔ ۱۲۵: حال دل از آن بهانه جو می پرسم
شمارهٔ ۱۲۶: بر خاک کف پای تو چون رخ نالم
شمارهٔ ۱۲۷: ای درد و غم تو راحت جان و تنم
شمارهٔ ۱۲۸: چون کوه گران نمود اصفاهانم
شمارهٔ ۱۲۹: گویم که دری زوصل اگر باز کنم
شمارهٔ ۱۳۰: دی با کوری کش از خسان می بینم
شمارهٔ ۱۳۱: ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم
شمارهٔ ۱۳۲: تا از سر کوی آن صنم دور شدیم
شمارهٔ ۱۳۳: ما چشم ز جستجوی درمان پوشیم
شمارهٔ ۱۳۴: در چیدم دوش از خلایق دامن
شمارهٔ ۱۳۵: در دادن دل به زلفت ای عهد شکن
شمارهٔ ۱۳۶: خورشید من آن جهان به رویش روشن
شمارهٔ ۱۳۷: هرچند کیمیاست امروز سخن
شمارهٔ ۱۳۸: تا چند به بزم غیر تنها رفتن
شمارهٔ ۱۳۹: ای بخت سیاه بخت تدبیری کن
شمارهٔ ۱۴۰: ای اشک بود بر رخت ای رشک ختن
شمارهٔ ۱۴۱: بر بالش راحتی نیامد سر من
شمارهٔ ۱۴۲: شوخی که گسسته بود پیمان از من
شمارهٔ ۱۴۳: ای با مهرت سرشته آب و گل من
شمارهٔ ۱۴۴: شیطان نامی که شد غمش قاتل من
شمارهٔ ۱۴۵: در دل دو هزار مدّعا دارم من
شمارهٔ ۱۴۶: ز آن طره که ینست آن که زو هست ایمن
شمارهٔ ۱۴۷: از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه
شمارهٔ ۱۴۸: گر دل خواهی ای تن محنت پیشه
شمارهٔ ۱۴۹: زین سلسله تابه حال این فرزانه
شمارهٔ ۱۵۰: بی شمع جمالت ای به حسن افسانه
شمارهٔ ۱۵۱: چون دل بستم به زلف آن غالیه مو
شمارهٔ ۱۵۲: ای باد صبا واله و شیدا بر تو
شمارهٔ ۱۵۳: ای خانه نه سپهر پرنور از تو
شمارهٔ ۱۵۴: رحمت آید با همه مغروری تو
شمارهٔ ۱۵۵: باشد به مثل گر حاتم طی
شمارهٔ ۱۵۶: ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای
شمارهٔ ۱۵۷: از من برگشت یار من بی سببی
شمارهٔ ۱۵۸: ای چشم مرا چشم گهربار از پی
شمارهٔ ۱۵۹: رفتی رفتی از دل پر خون رفتی
شمارهٔ ۱۶۰: در دایره اهل هوس جا کردی
شمارهٔ ۱۶۱: ظاهر بینان که دم زنند از یاری
شمارهٔ ۱۶۲: ای خواجه مکن فخر به مال دگری
شمارهٔ ۱۶۳: روزی که برغم چرخ مهمان منی
شمارهٔ ۱۶۴: از سینه خیال قد آن سروسهی
شمارهٔ ۱۶۵: من کرده ام از هر مژده یی دریایی

ابوالحسن فراهانی

آمارگیر وبلاگ